اگر برافکنی از روی ناز طرف نقاب

بلرزد آینه برخود چوچشمهٔ سیماب

به یاد شبنم گلزار عارضت عمری ست

خیال مشق شنا می کند به موج گلاب

زبرق حیرت حسنت چوموج درگوهر

درآب آینه محوند ماهیان کباب

خیال وصل توپختن دلیل غفلت ماست

کتان چه صرفه برد در قلمرو مهتاب

عروج همت ما خاک شد زشرم نفس

کسی چه خیمه فرازد به این گسسته طناب

در این چمن همه گر صد بهارپیش آید

ز رنگ رفتهٔ ما می توان گرفت حساب

چه غفلت است که از ما به موج تیغ نرفت

وگرنه قطرهٔ آبی ست نشتر رگ خواب

به طبع قطره تپش آرمید وگوهرشد

چه فیضها که ندارد طریقهٔ آداب

فضای بیخودی ات خالی از بهاری نیست

برون خرام ز خود، رنگ رفته را دریاب

ز بسکه محوتماشای او شدم بیدل

هزارآینه از حیرتم رسید به آب